ندي باخوم تكتب شعر: علي صورته ومثاله
على صورته ومثاله
و يجى وقت يحس بوقفة ربنا جمبه
و يتأكد انه كان معاه فى كل خطوة ياخدها
مع انه كان حاسس ان ربنا ساعات بيعاقبه
و اى حاجة تحصله كان دايما يرفضها
من غير مايصدق ان لازم تحصلنا تجارب
و اننا عايشين فى الدنيا كاننا فى امتحان
لازم نسعى و نتعب و نحارب
علشان ننجح و نوصل لبر الأمان
الانسان بطبعه عنيد بالذات فى علاقته مع ربنا
مش فاهم ان مهما عمل ربنا عمره ماهايسيبه
و لو احتاجه فى اى وقت هو دايما فاتحله ايده
علشان احنا ولاده و هو حاسس بينا و دايما جمبنا
محتاجين نصدق فى خطة ربنا لينا
و انه بيحبنا حتى لو عبر الدنيا فينا
ده احنا مخلوقين على صورته ومثاله
ربنا مش ممكن أبدا يكره صُنعة إيديه
