ندي باخوم تكتب شعر: علي صورته ومثاله

على صورته ومثاله

و يجى وقت يحس بوقفة ربنا جمبه و يتأكد انه كان معاه فى كل خطوة ياخدها مع انه كان حاسس ان ربنا ساعات بيعاقبه و اى حاجة تحصله كان دايما يرفضها

من غير مايصدق ان لازم تحصلنا تجارب و اننا عايشين فى الدنيا كاننا فى امتحان لازم نسعى و نتعب و نحارب علشان ننجح و نوصل لبر الأمان

الانسان بطبعه عنيد بالذات فى علاقته مع ربنا مش فاهم ان مهما عمل ربنا عمره ماهايسيبه و لو احتاجه فى اى وقت هو دايما فاتحله ايده علشان احنا ولاده و هو حاسس بينا و دايما جمبنا

محتاجين نصدق فى خطة ربنا لينا و انه بيحبنا حتى لو عبر الدنيا فينا ده احنا مخلوقين على صورته ومثاله ربنا مش ممكن أبدا يكره صُنعة إيديه